Przekonania to nasze subiektywne interpretacje doświadczeń, ciasnym w uścisku emocji. Są jak filtry, przez które patrzymy na świat – barwią nasze oczekiwania i zachowania. Nasze przekonania mogą nawet wpływać na fizjologię naszego ciała, zmieniając sposób, w jaki reagujemy na stres i radość. W naszym systemie nerwowym zapisują się jako wzorce reakcji na różne sytuacje, formując nasze zrozumienie rzeczywistości. Te wzorce, choć niewidzialne, mają potężny wpływ na nasze decyzje i codzienne interakcje, wyznaczając mapę naszej podróży przez życie. Na przykład, przekonanie, że nie zasługujemy na miłość, może skutkować unikaniem bliskich związków, wycofywaniem się z możliwości nawiązania relacji, a nawet sabotowaniem obiecujących relacji.
Często skutkuje to życiem w samotności, pomimo pragnienia bycia kochaną i akceptowaną, ponieważ w głębi duszy tkwi przekonanie, że nie jesteśmy godne tej miłości, nie pozwalając na pełne otwarcie się na innych i doświadczenie pełni miłości i bliskości. Brzmi znajomo? Przyjrzyjmy się temu bliżej.
W naszym umyśle mieszkają tysiące przekonań, od tych zakorzenionych w społecznych normach, takich jak „muszę być doskonała”, „powinnam zawsze pomagać innym”, po głęboko osobiste, dotyczące siebie i świata. Z jednej strony mamy wspierające programy, które budują naszą pewność siebie i motywują do działania, takie jak „jestem silna”, „mogę osiągnąć sukces”. Z drugiej strony znajdują się ograniczające przekonania, które krzyczą, kształtując nasze działania i wpływając z ukrycia na nasze decyzje. Są to przekonania typu „nie jestem wystarczająco dobra”, „nie zasługuję na szczęście”, które mogą prowadzić do unikania wyzwań, rezygnacji z marzeń i trwania w bezruchu stagnacji.
Każde przekonanie, niezależnie od jego treści, działa jak scenariusz, według którego odgrywamy nasze życie. Tworzą one niewidzialną siatkę, przez którą filtrujemy nasze doświadczenia, wybory i interakcje. Wpływają na to, jak interpretujemy słowa innych, jak reagujemy na wyzwania, a nawet na to, jakie cele sobie stawiamy. Dlatego zrozumienie i świadoma transformacja naszych przekonań jest kluczowe dla osiągnięcia harmonii wewnętrznej i zrealizowania naszego pełnego potencjału. To my jesteśmy autorkami naszych scenariuszy. Czas zapisać je na nowo.
Proces tworzenia przekonań jest niczym gęsto tkana koronka, w której każde przeżycie i doświadczenie splata się z emocjami, tworząc unikatowy wzór. Przekonanie rodzi się z pozornie neutralnego doświadczenia, które nabiera struktury i głębi, dzięki emocjom. To, jak interpretujemy dane zdarzenie, staje się niczym odcisk palca na szkle naszej świadomości, zapisując się w naszym ciele i podświadomości, tworząc trwałe wzorce reakcji, które w nieskończoność odtwarzamy.
Potwierdzenia dla naszych interpretacji szukamy w otaczającym nas świecie, w przeżytych już sytuacjach, wspomnieniach. Każde nowe doświadczenie jest filtrowane przez te już istniejące przekonania, co utrwala je i sprawia, że stają się one naszym filtrem. Te wewnętrzne przekonania wpływają na nasze przyszłe zachowania, decyzje i reakcje. Na przykład, jeśli w dzieciństwie doświadczyłyśmy odrzucenia, możemy nieświadomie unikać głębszych relacji w dorosłym życiu, wierząc, że znów zostaniemy odrzucone. Takie przekonanie, choć niewidoczne dla oka, kształtuje naszą rzeczywistość, prowadząc nas stale przed oblicze podobnych sobie ludzi, w podobne sytuacje. Jak zdarta płyta … stale to samo?!
Przekonania, w zależności od kontekstu mogą nas wspierać lub ograniczać. Kluczowe w procesie wprowadzania nowych, pozytywnych przekonań jest świadome rozpoznanie starych wzorców. Jednak ważne jest, abyśmy nie popadały w pułapkę nadmiernego analizowania tych przekonań. Proces uzdrawiania nie polega na ciągłym przeżywaniu starych bóli i analizowaniu przeszłości. Zamiast tego, gdy zidentyfikujemy przekonanie, które chcemy zmienić, wystarczy je uświadomić, przyjrzeć się mu i puścić, a następnie zastąpić je nowym, wspierającym wzorcem. Tylko tyle i aż tyle.
Następnie, skupiamy się na wczuciu w nowe emocje i powtarzaniu nowych działań. Na przykład, zamiast rozpamiętywać przekonanie „nie jestem wystarczająco dobra”, skupiamy się na dostrzeganiu i docenianiu drobnych sukcesów, nawet tych najmniejszych, i utrwalaniu tych pozytywnych doświadczeń poprzez afirmacje i działania potwierdzające naszą wartość. W ten sposób, krok po kroku, przekształcamy stary wzorzec myślenia w nowy, który mówi „jestem kompetentna i wartościowa”. Tylko tyle i aż tyle.
1. ROZPOZNANIE
2. TRANSFORMOWANIE
3. WZMACNIANIE
Nasza podświadomość, która nie widzi różnicy między tym, co realne a co wyobrażone, jest niczym płótno, na którym malujemy obrazy naszych doświadczeń i przekonań. Ego, które często ujawnia się poprzez negatywne emocje takie jak wstyd czy złość, może nas ograniczać, prowadząc nas w labirynt iluzji. Jednak gdy zaczynamy identyfikować się ze Świadomością, wybieramy ścieżkę oświecenia, pozwalając sobie na odkrywanie i rozświetlanie nowych obszarów naszego umysłu.
Ta droga wymaga uważności, cierpliwości i odwagi, aby utulić i zaakceptować te części nas samych, które dotychczas były ukryte, zaniedbane. Zmieniając nasze przekonania, zmieniamy naszą rzeczywistość.
Obserwuj mnie. Odkrywaj siebie.
Już wkrótce!
Zapisz się na listę oczekujących.
