Psychologia rozwojowa dowodzi, że nasze wczesne lata życia mają krytyczny wpływ na naszą psychikę. W dzieciństwie tworzymy podwaliny naszego przyszłego życia, kształtując przekonania i nawyki, które później wpływają na nas jako dorosłych. Wiele z tych wczesnych doświadczeń, zarówno przyjemnych, jak i mniej przyjemnych, kształtuje naszą samopercepcję oraz sposób, w jaki wchodzimy w interakcje z innymi.
To, jak w dzieciństwie reagowaliśmy na środowisko, zapisuje się w naszej pamięci emocjonalnej. Te wczesne doświadczenia, zarówno te radosne, jak i te traumatyczne, tworzą nasze „wewnętrzne dziecko”. Badania psychologiczne pokazują, że nieprzerobione emocje z dzieciństwa mogą mieć wpływ na nasze zdrowie psychiczne w dorosłości, prowadząc do problemów takich jak lęk, depresja, czy zaburzenia relacji międzyludzkich. W odpowiedzi na traumatyczne doświadczenia, nasz umysł tworzy mechanizmy obronne, które mają za zadanie chronić nasze wewnętrzne dziecko. Te strategie obronne, choć początkowo skuteczne, mogą w dorosłości stać się barierami w rozwoju emocjonalnym. Praca, zwłaszcza terapia skoncentrowana na traumie i ranie, pomaga osobom dorosłym zrozumieć i przetworzyć te wczesne doświadczenia.
Uznanie i akceptacja naszego wewnętrznego dziecka jest kluczowe dla osiągnięcia emocjonalnej całości. To proces, który pozwala na głębsze zrozumienie naszych reakcji emocjonalnych i zachowań. Zrozumienie wpływu wczesnych doświadczeń na nasze obecne życie jest elementem umożliwiającym rozpoczęcie pracy nad uzdrowieniem wewnętrznego dziecka i może obejmować różne techniki. Psychoterapia, medytacja, mindfulness, wizualizacja, a nawet pisanie listów do siebie z przeszłości to metody, które pomagają nawiązać kontakt z wewnętrznym dzieckiem. To procesy, które ułatwiają rozpoznawanie, akceptację i wyrażanie dawno tłumionych emocji. Skuteczne są również sesje, podczas których sięga się bardzo głęboko, po te najbardziej skrywane emocje i przekonania, aby ujawnić je, zaakceptować i ponownie przyjąć jako część siebie.
Przyjmowanie odpowiedzialności za własne emocjonalne uzdrowienie to droga do lepszego samopoczucia oraz do zwiększenia świadomości i głębszego zrozumienia siebie. To także proces, który wymaga czasu, cierpliwości i często wsparcia przewodnika. Proces, choć brzmi mistycznie, jest niczym innym jak otwarciem się na koncept, w którym nasze rany zostają zauważone i uleczone, a potrzeby małej “Ciebie” już nigdy nie będą uciszane i pomijane.
Obserwuj mnie. Odkrywaj siebie.
Już wkrótce!
Zapisz się na listę oczekujących.
